`

چند روز که اخلاقم بد شده البته بد بود بدتر شده.

عصبی، پرخاشگر

زود رنج و..

کلا حال بهم زن شدم.

بعضی وقتا انقدر فکر و خیال هجوم میاره به مغزم که دقیقه های زیادی به یک جای نامعلوم خیره میشم.

در کل له له م : ) 

+آسمون مشهد هم گریونه. 

شاید با حضرت علی همدردی می کنه. کسی چه میدونه.

#تسلیت.

طرف اومده بود تو مهد و از محصولات آرایشی و بهداشتی شرکت و مؤسسه ای که براش فعالیت می کنه، تبلیغ می کرد.

یعنی انقدر پوستش خراب و پر از چاله چوله بود که برام عجیب بود چطور می گفت من شش ماهه از این محصول x استفاده می کنم و راضی م -_- 

به قول یه دوستی "این راضیه ش بود مرضیه ش کدوم بود؟!" :|

به کسى ندارم اُلفت

ز جهانیان، مگر تو!

اگرم تو هم بِرانی،

سر بی‌کسی سلامت!

کمیل چناری

ضد حال بزرگی بود. 

روی نیمکت نشسته بودم و همینطور که پاهامو ازش آویزون کرده بودم تیک وار تکونشون میدادم. تو کلاسمون دو تا ریحانه نام داریم و هر دو هم یه جور خاص دوستداشتنی ان ^_^ یکی شون از پشت سرم از گردنم آویزون شده بود و اون یکی هم روی پاهام نشسته بود و کوآلاوار شالگردنمو محکم چسبیده بود تا نیفته. شعرامونو می خوندیم و می خندیدیم غافل از اینکه شازده پسرامون روی میزا راه میرفتن و سر و صدا می کردن که یک آن خانم مدیرو توی درگاه دیدم :| سریع بچه ها رو از خودم جدا کردم و به احترامشون بلند شدم و سلام کردم. متاسفانه خانم ه (مدیر) از توی دوربین هایی که تو کلاسا و محوطه ی مهد گذاشتن به همه چی و همه کس اشراف دارن. البته دوربین رو برای چک کردن مربیا نذاشتن چرا که تقریبا دو سه ماه پیش یه دزد نابکار به مهد دستبرد میزنه و از اقلام و وسایل بچه ها که تو کمد ها و طاقچه ها تعبیه شده دزدیده و برده بود.

خلاصه که خیلی عصبانی طور رو به من گفتن: " محبوبه جون! بچه ها چرا روی نیمکتا بدو بدو می کنن؟" !!!!! منم خیلی ریلکس گفتم که به حرف نمی کنن نمی تونم که بزنمشون میترسم مثل سری قبل برام دردسر بشه.  یکم بچه ها رو دعوا کردن و رفتن. اما ضد حال بزرگی بود. اینکه من حریف چندتا بچه نمیشم. اُبهت ندارم چرا که همیشه با لبخند دعواشون کردم. اینکه هر بار اخم کردم، بعدش خندیدم. اینکه بچه ها دوست دارن توی حیاط بدو بدو کنن و بازی کنن ولی مامانا هر روز وقتی بچه ها رو میارن تاکید می کنن که پسرم، دخترم توی حیاط نره، سرما می خوره :| [ نیست هوا خیلی سرده :/ ]

چند وقت پیش یه جمله ای خوندم از استاد پناهیان که منو خیلی به فکر فرو برد اون متن این بود

هر چه بی نماز در عالم هست،تقصیر نمازخوانان است.اینکه بی نمازان نماز نمی خوانند،برای این است که به ما نگاه می کنند،می گویند:تو که نماز خوانده ای چکار کردی؟چه فایده ای برایت داشته؟صورتت گل انداخته از مناجات با خدا که بگویی چه کیفی کردی که دیگری هم بیاید؟خب اینطور میگویند.نگویند هم همین طور دارند می بینند .اخلاقت،رفتارت...نماز کجای وجود تو را آباد کرده است که بقیه جذب بشوند؟

چکار کنیم همه نمازخوان شوند؟آنانی که نمازخوان هستند بهتر نماز بخوانند.همین...به همین سادگی...

آن وقت می گویند:چرا تو آنقدر همیشه سرحال و با نشاط هستی ؟تو چرا کینه به دلت نمیاید؟تو چرا عصبانی و حسرت زده نمی شوی؟می گوید:من نمیدانم.فکر کنم از نماز است.

ما همش میایم از مزایای حجاب میگم یا حدش چیه ولی بیاین اینبار متفاوت عمل کنیم این بار اسلام رو به شیوه ی دیگه تبلیغ کنین

خانوم های با حجاب شما نماینده ی حجاب زهرایی و اسلام هستین بیاین از این به بعد جوری با بدحجاب ها رفتار کنین که مجذوب شما بشن(نه اینکه قربون صدقشون بریدا!!! خخخ) جوری باشین که به حس و حال شما حسادت کنن دلشون بخواد مثل شما باشن

به قول استاد پناهیان تا خوب ها خوب نشوند بدها خوب نمی شوند

گاهی بداخلاقی باحجاب ها باعث میشه مردم از دین زده بشن و پیش خودش بگن این بود که میگفتن باحجاب ها فرشته هستن؟!

بیاین واقعا فرشته باشین طوری باشین و طوری برخورد کنین که فرشته ببیننتون اون موقعست که دارین تبلیغ حجاب میکنین از طرفی اینجوری تاثیرش واقعا بیشتره فقط صبور باشین و توکل کنین برخدا

 از همین امروز شروع کنین

لازم نیست حتما مستقیم تبلیغ کنین کسی که دیدش به حجاب منفیه رو با تبلیغ مستقیم زده میکنین (این راه واسه اینا جواب نمیده) انقدر خوب برخورد کنین که ذهنیت خوب در مورد محجبه ها به وجود بیاد طوری که هر وقت اسم محجبه میاد توی ذهنشون یه حس خوب بهشون دست بده انگار دارن به یه فرشته فک میکنن

روی صحبتم با خانوما نیست آهای بچه مذهبیا بچه حزب اللهی ها آهای ادم معمولیا که حجاب رو خوب میدونین شما هم وظیفه دارین از این به بعد با محجبه ها با احترام بیشتری برخورد کنین مثلا اگه مغازه دارین براشون تخفیف درنظر بگیرین و....

یادتون باشه همه مسئولیم و مهم تر اینه که این راه زمان بره ولی بالاخره نتیجه میده

با توکل بر خدا ان شاءالله که این راه جواب بده

پست پیشنهادی از "از تبار خاک"

حیاتی طور بخوانید :دی

بار دیگر، ملت غیور پرور ایران اسلامی در روز بیست دوم بهمن ماه یک هزار و سیصد و نود و شش با حضور خود در اجتماع عظیم راهپیمایان بیست و دوم بهمن ماه حماسه ای دیگر آفریدند. زن و مرد، پیر و جوان، خرد و کلان همه آمده بودن تا مشت های گره کرده خود را به سمت دشمنان ایران اسلامی بگیرند و یک صدا فریاد بزنند "خونی که در رگ ماست   هدیه به رهبر ماست".

+ خیلی آروم و مورچه ای راه می رفتم و شعارها رو با بقیه فریاد میزدم که این دو تا پلاکارت 👇 و بانویی که هی داد میزد تمام کتاب ها پنجاه درصد تخفیف داره، توجه مو به خودش جلب کرد.

نزدیک شدم و عناوین کتاب ها رو یکی یکی از زیر نگاه تیز بینم عبور میدادم که ناگاه روی کلمه "قِیدار" امیرخانی میخکوب شدم. با لبخندی کش اومده کتابو برداشتمو از اونجایی که گفته بودن پنجاه درصد تخفیف داره، با یه نگاه به پشت کتاب، یک اسکناس ده تومانی از جیب جلوی کیفم در آوردم و دو دستی تقدیمشون کردم. ( ۸۵۰۰ خریدم ^_^ )

باقی ده تومن رو تو کیفم می گذاشتم که پلاستیک پیکسلا مانع از این شد که ۱۵۰۰ تومانم بروند ته جیب جلویی کیفم قرار بگیرن. انگار آنها هم برق چشممو دیده بودن. 

 باز هم با لبخندی ازش خواستم که "میشه ببینمشون؟"

میشه ببینم همانا و برداشتن و خرید پیکسل شهیدِ دوستداشتنی این روزهام "ابراهیم هادی" همان. (به قیمت ۲۵۰۰ تومان خریدم ^_^)

خدایا!

همین امروز آبرومونو جلوی مامانای بچه ها حفظ کن. + بگید آمیییییییین : )

یعنی در اصل این فسقلا آبرو ریزی نکنن و برنامه ها رو مو به مو انجام بدن. درسته که جشن اصلی شون اواخر اسفندِ و این حکم آزمون و خطا داره براشون ولی بازم برای ما مهمه.

+ امروز جشنواره غذایی دارن. چه بخور بخوریه :دی

مسموم نشیم صلوات : )

*شعر ایام هفته /شنبه/