`

کس نیست که افتاده آن زلف دوتا نیست

در رهگذر کیست که دامی ز بلا نیست

چون چشم تو دل می‌برد از گوشه نشینان

همراه تو بودن گنه از جانب ما نیست*

"حافظ"

دیروز آبجی خانم مرخص شد و آوردیمش خونه خودمون. (حالش خوبه، خداروشکر)

کلی مهمون اومد و کلی خم و راست شدم و آخرشب بود که کمری واسه م نموند و...! -_-

اونجا که نمی تونم غر بزنم ولی اینجا که می تونم نه؟ : )))))

دیگه آش کشک خاله ست، بخواین نخواین توفیق اجباریه :دی

*ابیات بالا قسمتی از غزل ۶۹ حافظ جان هست که یکی از بزرگواران بلاگر واسه م فال گرفته بود.

ممنونم : )

بعدا نوشت: دوستانی که پست های قبلی رو نخوندن واسه این که سوء تفاهم نشه لطفا این پست رو بخونید! :|