`

دارم وانمود می کنم این مسئله ای که بوجود اومده خیلی کوچیکه که بتونه منو از پا دربیاره، منو منصرف از ادامه راه کنه و به زانو درم بیاره

ولی می دونی چیه

اون ته مهای وجودم از این وضعیت کلافه م

ناراضیم

ناراحتم

و حتا افسرده م

همش با خودم تکرار می کنم که "میاد اون روزای خوب، غصه نخور... تو سخت تر از اینا رو هم پشت سر گذاشتی! اینکه چیزی نیست! هست؟" و فقط یک جواب می شنوم اونم اینه که

 پس کی قراره مستقل شی و دستت تو جیب خودت باشه؟؟؟؟

هوووفففف :|