`

"سان شاین" هستن ایشون

یه دسر خوشمزه با ظاهری زیبا

خیلیم راحت درست میشه

مواد اولیه شم ارزون و بصرفه ست، چیز خاصی نداره

ژله در سه رنگ

بستنی میهن (من موزی استفاده کردم)

و خامه قنادی

شوکو رول، ترافل و سس شکلات و تکه های میوه هم به دلخواه که من فقط شوکو رول و موز داشتم :|

ژله هاتونو طبق دستور آماده می کنین و میذارید ۵-۶ ساعت درون یخچال تا خوب ببنده

 بعد مثل ژله خرده شیشه مکعب مکعب برش میزنید.

با قاشوق اسکوپ، بستنی توپی در میارید و میریزید درون جامی که ژله ریختین

+ ژله، بستنی و تکه های میوه رو طبقه طبقه درون جام می ریزید 

 در آخر با خامه قنادی و شکو رول و ترافل اینا تزیین می کنید 

و میذارید تو یخچال

 به همین راحتی : ) 

نوش جان.

++ آبجی خانم و یسنا اومده بودن کمکم

ولی از وقتی اومدن یا بستنی ناخنک میزدن یا ژله می خوردن

تنهایی درست کنید بهتره :|

دو ساعت بعد از اینکه از مهد اومدم خونه مقوامو زدم زیر بغلم و رفتم حرم.

هوا، خنکِ رو به سردی میزد و هر لحظه امکان اینو میدادم که بارندگی دوباره از سر بگیره و کاور مقوام خیس بشه، کافیه یه قطره آب روی مقوا ماکت بریزه، قشنگ باد میکنه :| 

به صحن هدایت رسیدم و از آبخوری اونجا یه لیوان آب پر کردم و همین که چشم گردوندم صحنه جالب و قشنگی رو دیدم؛ آسمون سمت راستم پر بود از ابرای پنبه ای و گوگولی مگولی سفید با یه پس زمینه آبی و سمت چپم، ابرای تیره و خاکستریِ بهم چسبیده و در هم تنیده و دیگه از اون آبی قشنگ خبری نبود! لیوان آبمو سر کشیدم و مقوامو گذاشتم روی لبه باغچه ای که کنار آبخوری بود و دو سه تا عکس از اون صحنه دلچسب گرفتم : )  

وقتی رسیدم رواق و میز کارو دیدم تعجب کردم! دیگه اون میز، خلوت نبود بجاش کلی طرح و پالت و رنگ می تونستی ببینی. 

مقوامو گذاشتم یه گوشه و با راهنمایی های استاد و زهرا (سوگلی استاد) تونستم رنگمو بریزم توی پالت و رقیقش کنم و قلمو به دست طرحایی رو که چندی پیش کشیدم، رنگ کنم. (برای نمونه که بدن زوار شبیه شو برای خودشون رنگ بزنن)

تجربه هیجان انگیز و آرامش بخشی بود.

وقتی عطیه جون مدام غر میزد از اینکه چرا اون طرحی که زیر دستشه انقدر شلوغ پلوغه، من داشتم از کارم لذت میبردم و با آرامش رنگ میزدم. بطوری که استاد هم کلافه شدن و بهش خورده گرفتن.

یه جا یاد کلاس استاد شکوه افتادم که گفته بودن "غر زدن ممنوع" حتا خیلی خودمونی ترش کرد و گفت "زر زدن ممنوع"!! والا بخدا.

تا شیش کلاس بودیم و بعد با زهرا رفتیم صحن انقلاب و نماز مغرب و عشا رو با هم، دوتایی خوندیم. چقدر دوستداشتنی این بشر ^_^

دیروز میلاد آقازاده آقاجانم بود

چقدر حرم با این ریسه ها و این نور رنگیا خوشگل و خواستنی تره

اگر به من بود دوست داشتم ساعت ها رو به روی گنبد و بارگاهتون 

زیر نور ماه و این چراغ های رنگی، بشینم و زل بزنم 

ان شاءالله بزودی زیارت با معرفتشونو روزی تون کنن.

اگر الان این تلاش و همتی رو که واسه خاموش کردن ستاره هاتون به کار بردم و خرج کردم یه اپسیلونشو برای کپی کردن طرحم روی مقوا صرف می کردم تا الان همه ش که نه، نصفشو کامل کرده بودم :|

لامصب ریزه اذیتم میکنه :/ دو تا قاب می کشم، یه ربع توی بیان استراحت میکنم و چرخ میزنم -_-

مقوا ماکت ۵۰×۷۰ رو با کمک بابا به یه ۴۰×۴۰ تبدیل کردیم و با هم طرح اصلیمو به کمک چسب کاغذی چسبوندیم.

اون روزی که رفتم مقوا بخرم رنگ کرم نداشت و زنگ زدم به استاد که استاد چیکار کنم و چه گِلی به سر بگیرم و بعد از دو بار سر زدن، فقط سفید دارن، بگیرم یا نه؟ گفتن اذیتت میکنه و توی دلم گفتم ولی از پسش بر میام، باید فکر اینجا رو هم می کردم که شدنیه ولی با هزار خون و دل خوردن :( 

اصلا چرا باید عزای حادثه یا پیش آمد ناگواری رو بگیرم که هنوز نیومده و رخ نداده؟ هان؟ اصلا چه میشه همین اول کاری برام دعا کنید که طرحم بدون نقص و بدون کثیف کاری به سرانجام برسه؟ هوم؟ نظرته؟

مدیونید اگر فکر کنید همه پستم حاشیه ست و اصل کاری همون نیم بند آخرشه ها : )

خلاصه اینجوریا...

دیروز گوشه گوشه هال را جارو زده و گرد پاشیده که مبادا جک و جونوری و مورچه ای :/ دلش بخواهد رخی نشان بدهد و در مقابل حضرتشان عرض اندام کند و این شد که از صبح تا یک ساعت بعد از ظهر مشغول بالا پایین کردن مبلمان زهوار درفته و پایه شکسته و با تف چسبانده بودیم تا زودتر تمام شود و بگوییم "این بود خانه تکانی ما" :دی (چقدر سخته بخوای ادبی بنویسی :/ ) خلاصه که با لوله جاروبرقی به جان گوشه گوشه دیوارا افتادم و از کنار میز تلفن و قاب آینه که می گذشتم پارچه های روبان دوزی دست دوز خومو میکشیدم بیرون و روی مبلمان مینداختم تا یادم نره بردارم بشورمشون. من مشغول گرد پاشی و گردگیری، متوجه نشدم مامانم کِی پارچه ها رو برداشته و شسته بودن. مشغول سامان دادن به قفسه کتابام بود که مامان، محبوبه گویان به درگاه اتاقم نزدیک شدن. مخلص کلام اینکه من و مامان از عصر دیروز تا پاسی از شب حین انجام دادن کارامون، دنبال رانر تیکه دوزی شده کار دست خودم‌ بودیم و همه جای خونه رو هم زیر و رو کردیم اما نبود که نبود. غافل از اینکه اون نوار باریک و بلند ماه هاست توی فایلای گوشه اتاقم قایم شده و جاشو به رومیزی روبان دوزی شده، داده.

+ متوجه شدین چه دختر هنرمندیم یا بیشتر هنرمو تو چش و چال ملت کنم؟ :دی

++ پتو شستن در خانه خر است :/

پتو شستن در حمامِ دو در دو خر تر ://

پس این اتوشویی ها رو واسه چی ساختن اَه :\

وقتی داری کتاباتو گردگیری میکنی و مابینشون پول پیدا کنی!

یا اینکه کیفاتو سر و سامون میدی میبینی اِ اینجام پوله :دی : ))

خب دیگه پولدار شدیم کاری با من ندارید؟ 😎

خونه مامان بزرگ بودیم و همه خاله ها جمع بودن. بحث اتوکاری اینا شد گفتم منکه خیلی بدم میاد و معمولا لباسایی رو می خرم که نیاز به اتو نداشته باشن :| یهو خاله بزرگه گفت مگه لباسای باباتو اتو نمیکنی؟ گفتم نه!!! فکر کنم اونجایی که خاله می گفت لباسای شوهرشو دختر بزرگه ش با علاقه اتو میکنه مامانم شنیدن چرا که وقتی اومدیم خونه و دیدم می خوان پیرهن بابا رو اتو کنن گفتم شومیز منم دو تا خط تا می خواد زحمتشو بکشید : )) میگن خواهرم پیشونی داشته که دخترش لباسای باباشو اتو میکنه و وظایف خودشو گردن مامانش نمیندازه :| : ))