چقدر این ضرب المثل را قبول دارید؟
کسی که کتابی را قرض دهد احمق است و کسی که کتاب را پس بدهد احمق تر!
تقریبا دو سه هفته ی پیش دختر عموم، یکی از کتابهامو به امانت گرفت. راستش قلبا راضی به این کار نبودم، چون میدونم از کتابام مراقبت نمی کند، و هم اینکه اون کتاب یک کتاب معمولی (حداقل واسه من) نیست!
من رو کتابام خیلی حساسم. وقتی می خونمشون، با احتیاط ورق می زنم، یا جلد کتاب و تا نمیزنم، حتی گوشه ی کتابامم تا نخوردن.بعد از خریداریشون، بدون معطلی جلدشونو کاور می گیرم، حالا یا چسب کاری یا از جلد بازاری استفاده می کنم. خلاصه که مثل فرزند نداشتم ازشون مراقبت می کنم.😂
خیلی زورِ، کتابتو بدی دست کسی که میدونی، معنی مراقبت از کتابو درک نکرده.
هیچ جوره هم نمی تونم بهش بگم نه! نه اینکه با این کلمه نا آشنا باشم، نه؛ ولی به دلایلی نمی تونم بهش ندم.
هفته ی پیش ازش خواستم یه هفته کتابو بهم بده لازمش دارم. اونم قبول کرد و کتابو واسم فرستاد.
ولی الان وقت جدایی فرا رسیده، امروز باید بهش برگردونم تا کتاب نازنینمو بخونه!
+ امیدوارم که بخونه، نزنه مثل یکی دوتا کتاب آموزشی که بهش دادم، جلدشو از وسط دونیم کنه! دلیلشو ازش پرسیدم گفت:«با ... داشتم کتابتو نگا می کردم که یهو جلدشو کشید و پاره شد»
خلاصه که کتاب نازنینم الان پیشمه و با هر خطی که دارم تایپ می کنم یه نگاهم به کتابم می اندازم. الان سالمه و خداعالمه تا چند وقت دیگه که باز، دستم برسه همینجوری سالم می مونه یا نه!!
+کتاب نازنینی که دارم براش عزاداری می کنم « پنجشنبه ی فیروزه ای» هستش.
+چه جمعه ی کسالت باریه، به خاطر مامانم نمیتونم برم بیرون 😢
+خیلی هم بد نشد، می تونم به کارای عقب افتادم برسم😀
+من اون ضرب المثل بالا رو قبول دارم پس الان من...!
+امیدوارم دختر عموم این ضرب المثلو نشنیده باشه :دی
