`

ما از این سوسول بازیا و سفره پهن کردن و اینا نداشتیم :))

آدم به شغل شوما حسادت میکنه نا خودآگاه، از دور احساس بهشت بودن دست میده، نمیدونم از نزدیک چطوریه ... البته از یادداشت هاتون مشخصه که به بهشت کم شباهت هم نیست...  

تو بگو یه نگاه حتی :|

لگووووووووو ... خداییش مغز متفکر ساخت و ساز با لگوها من بودم تو کودکستان! 

و اینکه تو‌مهد بهمون قرآن یاد میدادن، حلقه تشکیل میدادیم و آموخته هامون رو با صدای بلند تمرین میکردیم.یه روز دوست مربی مهدکودکمون اومد ... شروع کرد به صحبت کردن با مربیمون، ما هم خپاستیم پز بدیم، بچه هارو‌جمع کردیم و حلقه مون رو تشکیل دادیم و شروع کردیم با صدای بلند به قران خوندن!که مهارتامون رو‌به دوست مربیمون‌ هم نشون بدیم و مربیمون رو سربلند کنیم... بسم‌الله الرحمن الرحیم...الحمد لله رب العالمین... وسطاش بودیم که  گفت فلان فلان شده ها ساکت شید چقدر سر و‌صدا میکنید! له له شدیم آقا  ! ⁦=_=⁩⁦ 

یادمه یه بازی هم داشتیم تو‌حیاط همه دسته همو میگرفتیم و حلقه میزدیم ، عمو زنجیر باف بود فکر کنم، بعد سر آخر یکی ازمون عروس میشد تحت یه سازوکاری که الان یادم نیست، و این عروس شدن ننگی بود بر پیشانیمون و عصبانیتمون رو بر می انگیخت و باعث میشد دنبال بقیه بچه ها بدویم و عصبانیتمون رو خالی کنیم... 

بهترین دوران زندگیم بود شاید! القصه..

نفرین مگه چی شده؟:پی