`

                                سلام : ) حلولِ ماهِ ریزش رحمت الهی رجب المرجب و 👇 ^_^

امام موسی کاظم (ع) فرمودند:

رجب نام نهری است در بهشت که از شیر، سفید تر و از عسل، شیرین تر است؛ هر کس یک روز از آن را روزه بدارد خداوند از آن نهر به او بیاشامد.

از امام صادق (ع) نقل شده که حضرت محمد (ص) فرمود:

رجب ماه استغفار امت من است، پس در این ماه طلب آمرزش کنید که خداوند آمرزنده و مهربان است و رجب را «اصب» می گویند.

زیرا که رحمت الهی در این ماه بر امت من بسیار ریخته می شود پس بسیار «استغفر الله و اسئله التوبه» بگوئید. 

حدیث قدسى:

ماه (رجب)، ماه من ، بنده، بنده من ، و رحمت ، رحمت من است ؛

هر که در این ماه مرا بخواند ، اجابتش کنم و هر که حاجت آورَد ، عطایش کنم .

حدیث قدسى:

ماه رجب را ریسمانى میان خود و بندگانم قرار داده ‏ام ؛

هر کس به آن چنگ زند ، به وصال من رسد.

               نا امید از درِ رحمت به کجا باید رفت؟

                                    یا رب از هر چه خطا رفت... هزار استغفار

                                                   سعدی : )

من... دیشب :|

+تقریبا دو بار در هفته داداش کوچیکه قهوه تلخ بدوووووون هیییییییییچ افزودنی می خوره/ می نوشد :/ هر بارم که می خواد قهوه جوشو بذاره رو گاز به همه تعارف می کنه که براش در نظر بگیره یا نه! بابا که کلا با قهوه مخالفه و دوست نداره :| ذائقه ی من و مامانم هم مثلِ همه و هر دو فقط شیر قهوه دوست داریم ^_^ این وسط فقط خان داداش می مونه که برای همراهی با داداشش از رو مجبوری یه سر تکون میده..

برای من خوردنِ قهوه تلخ عین خودِ خودِ زهرماره (ولی نمیدونم چرا بعضیا مثل داداشم انقدر راحت می خورند؟!! اصلا چطوری تحمل می کنند؟!!)

دیشب خیلی خوابم میومد ولی برای انجام دادن کاری باید بیدار می موندم و تمومش می کردم. من از اون دسته آدمایی ام که با بوی قهوه هوش از سرشون میره و به هوس میفتن. (عجب بدبختی گیر کردیمااا.. آدم شکمو چی بوده دیگه خخخ) همون لحظه هم داداشی قهوه جوششو رو گاز گذاشته بود. وقتی آماده شد بهش گفتم تو سه تا فنجون بریزه و واسه منم بیاره : ))

داداشی 😶

خان داداش 😮

من 😉

بهشونم گفتم که این اتفاق هر صد سال یکبار میفته :دی

 واقعا جای تعجبم داشت! وقتی تعارف میکنند، من میگم نمی خورم.. حالا که کم دم کردن، منم اضافه شدم.. خب چیکار کنم؟ مجبوووور بودم مجبووووور ^_-

+ذائقه ی شما به چه صورته؟ اگه تو یه سینی یه لیوان چایی هل دار ^_^ و یه فنجان قهوه  *_* باشه و حق انتخاب داشته باشین، کدومو بر میدارین؟ هوم؟

یک ساعتی میشد که بعد از صرف شام یه گوشه نشستم و کتابی رو که خاله جون از کتابخونه ی خودش برام آورده بود، می خوندم. 

+عنوان کتاب «هزار خورشید تابان»

از «خالد حسینی»

و ترجمه ی «مهدی غبرائی»

یه جاهایی دلم برای مریمِ قصه می سوخت. یه جاهاشو باهاش همذات پنداری می کردم. یه جاهایی از رفتارهای جلیل پدرِ مریم حرصی میشدم و به باد فحش می گرفتمش. خلاصه که غرق رمان شده بودم و به اطرافم توجهی نداشتم. تا اینکه تشنم شد و از اونجایی که تحمل تشنگی رو ندارم رفتم تو آشپزخونه و یه لیوان آب ریختم و خوردم. چون گوشیم دم دستم بود از طریق نتِ گوشی به پنلِ وبلاگم دسترسی پیدا کردم و از همون اول مثل همیشه ستاره وبلاگ دوستان توجهمو جلب کرد.

از رو عادت اول وبلاگ یکی دو تا از بچه های سایت که ستارشون روشن باشه رو میبینم. که یهو عنوان پست فاطمه سادات رو دیدم. اون از پست صبحش و اینم از عنوان پست شبانگاهش! روی ستارشو لمس کردم و به وبلاگش هدایت شدم. اون چیزی رو که میدیدمو باور نمی کردم. 

چقدر سخته بفهمی دوستت هر چند مجازی، عزادارِ شهادتِ عضوی از خانواده ش باشه. 

+شهدا شرمنده ایم...

+خاتونم! بازم شهادتشونو تبریک و تسلیت میگم.. شهادت گوارای وجودشون و ان شاءالله در جوارِ جوانِ اباعبدلله حضرت علی اکبر (ع) باشند.

میدونید آخرِ خوشبختی چیه؟ دقیقا ته تهش! (از نظر خوراکی البته :دی)

اینکه وقتی دنبال یه چیزِ دیگه ای لا به لای خرت و پرتای ریز و درشت تو کمدت می گردی، یهو با دیدن دو سه ورق(صفحه) لواشک که تو یه پلاستیک تا شده بودن چشات قیلی ویلی بره 😍

یه لحظه یسنا وار با خودم گفتم: اینو کی واسه من اینجا گذاشته بود؟! 

اصلا نفهمیدم چطوری درِ کمدُ بستم. نمیدونم اینور سال خریدم یا اونور سال، چون تقریبا هر بار میرم بیرون واسه خودم لواشک میخرم. یحتمل این خوشمزه ها رو  فراموش کرده بودم بخورمشون 😊

وقتی مامانم واسم میخره قبلش بهم میگه زیاد نخور! فشارت میفته و فلان.. ولی هیچ وقت به حرفشون گوش ندادم چون وقتی لواشک میبینم هوش از سرم میره و الان نخور کی بخور.. انگاری با خودمم مسابقه دارم :دی

+زندگیتون پر از حسِ خوب خوشبختی : ) اونم از نوع همیشگیش ^_^

سلام : )

صبح سومین روز از اولین ماهِ سال یک هزار و سیصد نود و شش تون به خیر و خوشی همراه با کلی اتفاقای خوب ^_^  

ان شاءالله که تا به اینجا بهتون خوش گذشته باشه =))

به نظرتون حق الناس چه معنی داره؟

اینکه پشت سر کسی غیبت نکنی، یا سرش کلاه نذاری؟ یا خدای نکرده پول کسی رو بالا نکشی و یه لیوان آبم روش؟ 

یا...

چقدر برای وقتِ دیگران احترام قائلین؟ 

اصلا به اینم میشه گفت حق الناس؟

گاهی اوقات وقت کشی میکنیم و با این کار فقط به خودمون آسیب میزنیم(برای مثال و برای فهم بیشتر مطلبم نمونه بارز وقت کشی که خودمونم ازش با خبریم و استاد اینجور مسائلیم «استفاده زیاد از فضای مجازی» هستش در صورتی که میتونیم با مدیریت زمان هم بخشی از وقتمونو در فضای وب گردی باشیم و هم بخشی ازاون رو به کارهای متفرقه بپردازیم.)  ولی یه زمانایی این آسیب متوجه ما نیست و خواسته نا خواسته شاید به دیگران لطمه بزنیم و باعث رنجش طرف مقابلمون بشیم.

...

شبی که گذشت خونه یکی از خاله هام دعوت بودیم. تقریبا تو تمام مهمونیا (چه مهمونیای خانواده ی پدری باشه و چه مادری) جزء نفرات و خانواده های اولی هستیم که حاضری میزنیم. به نظر من مهمونی یعنی دورهمی، دید و بازدید و صله رحم، جویا شدن از حالِ دیگران و غیره و ذالک. کلا قسمت شیکم و بخور بخور، در اولویت بندی آخرامه.. حتی اون ته مها که تنها یه نقطه سیاه دیده میشه( نقطه کور حتی :دی ) به قول مامانم که همیشه در جواب من و داداشام که میگیم«خیلی زود داریم میریمااااا»، میگن:«داریم میریم یک ساعت کنار هم باشیم و همو ببینیم، نمی خوایم که فقط بریم شیکمامونو پر کنیم و برگردیم.» 

تو اقوام مادریم یه خانواده ای داریم که همیشه هر جا دعوت باشن زودتر از ده شب نمیان! مجلس عزا یا عروسی هم براشون مهم نیست. با اینکه میدونیم و البته خودشونم گفتن که کار خاصی نداریم و نمی کنیم ولی نمی دونم چرا برای تایم دیگران ارزشی قائل نمیشن و زودتر نمیان؟ همیشه به شوخی بهشون میگیم که:«سفره رو آوردین بلاخره : )) » یعنی نمی دونن اینم یه جور حق الناسِ؟! با اینکه خانواده ی مذهبی ای هستن!

پدرم کم کم داره از خونواده ی مادریم جدا میشه. اینو از بی میلیش در حاضر نشدن تو مهمونیا به وضوح میشه دید و حس کرد.

+به خودم میگم تا یاداوری بشه برام که:

 برای وقت خودم و دیگران احترام قائل بشم. 

سلام : )

این پست به شدت طولانیه... وقتتونو برای خوندنش هدر ندیدن : )) 

اصلا فکرش هم نمی تونستم بکنم با وجود شکستگی دست مامانم بتونم امسالم به دیدار شخص اول مملکت، رهبرم برم. (وای که چقد خوش گذشت : ) ) 

وقتی پدر روز سی ام اسفند خبر تکراری و خوشحال کننده سخنرانی رهبر رو در رواق حضرت امام(ره) دادن با حالت پوکرفیس طورانه ای به ایشون نگاه کردم که یعنی امسال نمیشه برم :( ولی همون موقع خواهر خانمی گفتن که تو برو من به مامان کمک می کنم و هستم.

خلاصه با اینکه زیاد خوشحالیمو نشون ندادم ولی تو دلم قند میشکستم و خوشحال بودم^_^  

سه شنبه روز اول فروردینِ زیبا، خیلی زود بیدار شدم، کارامو انجام دادم و خونه رو مرتب کردم. تقریبا ساعت ده و نیم یا شایدم یازده بود که مهمونامون اومدن و یک ساعت و خورده ای نشستن و منو داداش کوچیکه ازشون پذیرایی می کردیم. اولش خیلی حرص خوردم که چرا اینقدر دیر اومدن آخه شب قبلش خونه بی بی با دختر عموهام در مورد رفتن به حرم و دیدار رهبری صحبت می کردیم و خبر داشتن که امروز میرم و عجله دارم ولی وقتی متوجه شدم که مهمان داشتن خشم درونیم کمتر شد و به خودم مسلط شدم :دی (مثلا اڗدها طور شده بودم و نزدیک بود از دهانم آتیش خارج کنم) حالا مگه بلند میشدن که برن! تازه خان عمو از چای سبزای من خوشش اومده بود و هی پشت سر هم استکان بود که پر می کردم. خلاصه که با هر بدبختی بود و البته با لبی خندان ولی از درون اژدهاطور صبوری کردم تا مهمونا خودشون با زبون خوش برن : )) این وسطم هی تعارف که پاشو برو دیرت میشه... ما هنوز هستیم... جا به این خوبی... هستیم دور هم و اینااااا رد و بدل میشد.

+خوب شد گفتم بدل :دی اللبدل یا علی البدل رو نگاه می کنین؟! 

قبل اذان ظهر خونه رو به مقصد حرم مطهر ترک کردم و یک ساعت بعدش به بارگاه مطهر رضوی رسیدم *_* 

+ چقدر دلتنگشون بودم.. البته که تو خونه هم میشه زیارتشون کرد ولی شنیدن کِی بُوَد مانند دیدن : ) ان شاءالله شما هم قسمتتون بشه و برین زیارت امام رئوف : )

خیلی سریع اذن دخولو خوندم، سلام دادم و وارد حرم شدم. توقف خاصی نداشتم. با قدم های بلند به طرف صحن جامع رضوی حرکت کردم. بعد از تحویل کیف و کفش و دیگر وسایل به مکان مورد نظر که همانا صف طولانی انتظار باشه رفتم و ایستادم. برای اینطور مراسما بازرسیِ خیلی دقیقی انجام میشه! انقدر که خوشحال بودم فراموش کردم حلقه و ساعتمو دربیارم و بدم به امانات!! تو صف بازرسی کلی قرآن و آیةالکرسی خوندم تا بَرَم نگردونن حتی انتظار داشتم قبل از رد شدن از گیت آخر یه جورایی ساعتم محو میشد تا نبینن(آخه اگه بر می گشتم باید کلی علافی می کشیدم) متوجه ساعتم شدن ولی خداروشکر گیر ندادن به جاش گفتن باید بری اون پشت تا ساعتتو چک کنن! حالا اون پشت چی بود؟ یه ماشین مشکوک! که باید از این طرف ماشین وسایلتو به خادم میدادی و از اون طرف ماشین تحویل می گرفتی :/ خلاصه که بدون هیچ حرفی اون پشت رفتمو ساعتمو چک کردن.

یک و نیم بود که وارد رواق حضرت امام شدم ^_^ کل قسمت بانوان رو زیر و رو کردم تا بتونم یه جایی بشینم تا حضرت آقا رو بدون هیچ مانعی ببینم(یه چیز دیگه هم اینکه، وقتی آقا تشریف میارن کل ملت به نشانه احترام بلند میشن و تکبیر می گن. همینم باعث میشه یه بی نظمی بوجود بیاد و همه به طرف جلو یورش ببرن و در اصطلاح عقبیا هول بدن :دی و البته یه جورایی عقبیا تیز بازی در میارن تا بتونن خودشونو به صف های جلو برسونن ^_- مدیونید اگه فکر کنین منم جزءی از اون عقبیا بودماااا) 

کلی تکبیر گفتیم...کلی شعار دادیم... از بین شعارها( عشق فقط عشق علی... رهبر فقط سید علی/// این همه لشکر آمده... به عشق رهبر آمده) این دو تا رو یه جورِ خاص دوسشون دارم : )

و... لحظه ی دیدار فرا رسید... راس ساعت چهار، مجری برنامه های حرم جناب یراقبافان حضور رهبری رو اعلام کردن. چه صحنه ی زیبایی... همه ایستادن( آقایون با صدای بلند: ای پسر فاطمه...خانم ها: منتظر شماییم) همه نگاه ها به جایگاه رهبری و اون پرده بود تا کنار بره و حضرت آقا تشریف فرما بشن : ) به هر صورتی که نگاه می کردم چشم هاش اشکی بود... خانمی که کنارم بود زمزمه وار چیزاهایی می گفت که فقط آخرشو فهمیدم.. خوشحال بود از اینکه یه بار دیگه هم حضرت آقا رو از پشت صفحه تلویزیون و لنز دوربین ها میدید.

تا پنج و نیم سخنرانی ادامه داشت.. تا اومدم بیرون و وسایلامو تحویل گرفتم وقت نماز شد. به مامانم زنگ زدم و گفتم که برای نماز هم می مونم و نگرانم نباشن.

خلاصه که هشت شب رسیدم خونه.

+این عکس رو بعد نماز گرفتم.

ببینید و راضی باشید : )