`

از در درآمدی و من از خود به درشدم

                                گفتی کز این جهان به جهان دگر شدم

گوشم به راه تا که خبر می دهد ز دوست

                               صاحب خبر بیامد و من بی خبر شدم

چون شبنم اوفتاده بدم پیش آفتاب

                                 مهرم به جان رسید و به عیوق برشدم

گفتم ببینمش مگرم درد اشتیاق       

                                ساکن شود بدیدم و مشتاقتر شدم

دستم نداد قوت رفتن به پیش یار

                               چندی به پای رفتم و چندی به سر شدم

تا رفتنش ببینم و گفتنش بشنوم

                                از پای تا به سر همه سمع و بصر شدم

من چشم از او چگونه توانم نگاه داشت

                                کاول نظر به دیدن او دیده ور شدم

بیزارم از وفای تو یک روز و یک زمان

                                مجموع اگر نشستم و خرسند اگر شدم

او را خود التفات نبودش به صید من

                                 من خویشتن اسیر کمند نظر شدم

گویند روی سرخ تو سعدی چه زرد کرد

                                 اکسیر عشق بر مسم افتاد و زر شدم

+لازمه بگم از سعدی (علیه الرحمه) بوده یا متوجه شدین؟ : ))